Opvang Heumensoord is 'no good'

Het is er te koud, er is te weinig privacy, het eten is niet lekker. Ontevreden vluchtelingen protesteerden gisteren tegen de noodopvang in Nijmegen.


Nijmegen. De noodopvanglocatie Heumensoord bij Nijmegen is ,,no good’’. Ali Abdurahman, een Syriër (20 jaar), haalt zijn smartphone uit zijn zak om te laten zien wat hij bedoelt - zijn Engels is gebrekkig. Hij swipet; foto’s van rijplaten liggend in het zand, van rijen wc’s en wastafels. Te weinig voor zo veel mensen, licht hij toe. Eén wc voor honderd man, valt een vriend hem bij. Smerige wc’s. Mannen, vrouwen en kinderen bij elkaar in één kamer, kamers voor acht personen. Ze vinden het maar niks.

Uit onvrede hebben ze dinsdag 13 oktober samen met naar schatting honderd andere vluchtelingen uit Heumensoord gedemonstreerd. Ze zijn met spandoeken door Nijmegen getrokken.

Direct na de opening van het tentenkamp, anderhalve week, geleden verlieten tientallen vluchtelingen na aankomst de locatie. Ook ontevreden. Ze keerden uiteindelijk allemaal wel weer terug, volgens het Centraal Orgaan opvang asielzoekers, dat verantwoordelijk is voor de locatie die de komende tijd moet uitgroeien tot de grootste opvang van Nederland. Er wordt hard gewerkt aan meer paviljoens.

Mohammed Ali, 43 jaar, vader van drie kinderen (19, 7 en 5 jaar oud), is hier nu twaalf van de 32 dagen die hij in Nederland verblijft. Aanvankelijk werd hij opgevangen in Amsterdam, dichtbij de Arena, in een écht gebouw. Daar was het veel beter.
In Heumensoord is het koud, er zijn te veel mensen en ,,no toys for the kids. This camp is bad for families.’’ Omringd door een groepje landgenoten doet hij zijn verhaal. De vraag of het niet wat ondankbaar is, begrijpt hij niet.

Ahmed Site (29 jaar) komt net samen met zijn vrouw en een bevriend stel het bospad afgewandeld richting ingang van de opvanglocatie. Op de vraag of het hun bevalt in het opvangkamp, duwt hij de twee plastic tassen die hij draagt, wat naar voren. Nee dus.
Daar zitten boodschappen in die ze net hebben gedaan. Tonijn en sardientjes. Het eten in het opvangkamp smaakt ze niet; brood met boter en een ,,slice of mozzarella’’ als ontbijt, ,,every day the same’’. Hun geld is nu bijna op. Als het nodig is, verkopen ze de gouden sieraden van een van hen.

Ze hebben niet meegelopen met de demonstratie. Heeft geen zin, vinden ze. Maar waarom klagen als je een veilig en welvarend land hebt bereikt en een dak boven je hoofd hebt? ,,It’s not freedom here’’, vindt Site en knikt naar de ingang van het kamp. Ze kunnen niet doen wat ze willen, geen extra plakje mozzarella nemen bijvoorbeeld, geen geld laten sturen uit het buitenland. Als het je niet bevalt, ga dan de straat maar op, zou de locatiemanager hebben gezegd. Zowel Site als Ali vertelt dat.

In een reactie benadrukt het COA dat het om een ,,sobere, maar humane’’ opvang gaat. ,,Zo’n noodopvang is niet ideaal, maar we proberen iedereen een plek te geven’’, aldus een woordvoerder. ,,Dat niet iedereen tevreden is, kan.'' De locatiemanager zal zeker in gesprek gaan met de vluchtelingen, belooft ze.

De woordvoerder weerspreekt dat er maar één toilet op honderd vluchtelingen beschikbaar is. ,,Maar het is waar dat ze hun sanitair moeten delen. Ze zijn zelf verantwoordelijk voor de schoonmaak.’’ Ze vermoedt dat de onvrede (mede) voorkomt uit het gesprek dat de vluchtelingen maandag met de Immigratie- en Naturalisatiedienst hebben gehad. Ze hebben te horen gekregen dat de procedure langer duurt en dat ze drie tot vijf maanden op Heumensoord moeten blijven.

Downloads
Download hier artikel nrc.next